Fimmtudagur. 7. September. 2006

Hæhæ

Mikið er ég sátt við að hafa skellt mér í að mála herbergið hennar Lísu Maríu í gær þegar börnin voru hjá pabba sínum. Nú er það búið og allt komið á sinn stað. Ég var langt frameftir nóttu að mála, til 4 minnir mig. Það er yfirleitt alltaf þannig þegar maður ætlar að klára e-h í hvelli, er e-h sem truflar. Ég ætlaði að vera búin að mála áður en ég færi að vinna seinnipartinn. Sú áætlun fór alveg úr böndunum. Það stoppaði ekki síminn hjá mér í gærdag og allt frekar mikilvægt, tíbíst. Eitt af þessum símtölum, var einn félagsráðgjafinn sem ég vinn með að máli sem hefur gengið framar björtustu vonum. Ég var að hrósa og monta mig af skjólstæðing mínum sem hefur náð svo miklum framförum að það er lyginni líkast. Það er ótrúleg breyting á þessarri manneskju, sem er algjört vítamín fyrir mig. Þessi félagsráðgjafi hlustaði með þolinmæði. Tók svo af mér orðið og minnti mig góðfúslega á það, þetta væri mér að þakka. Ég hef sjaldan fengið jafn mikið og einlægt hrós, eins og ég fékk í gær. Úr einu í annað, þegar ég var á leiðinni í ræktina í morgunn. Hringdi leikskólinn, þá var sonur minn orðin lasinn með hita í annað skiptið á æfinni. Það er alveg ótrúlegt hvað hann er hraustur. Þannig við bara fórum heim að hafa það kósý. Hann er alveg ótrúlegur. Ég verð að segja ykkur frá þessu. Við sátum í sófanum að velta fyrir okkur lögum, sem hann myndi vilja syngja í söngskólanum á laugardaginn Allt í einu segir hann, mamma! Ég veit af hverju þú ert með svona stóran rass, ég er ekki með stóran rass. Jú af því þú ert fullorðin. Það fannst mér bót í máli, af því ég er fullorðin. Ef hann bara vissi hvað mamma sín hamast á brettinu og í allskonar rassæfingum til að hafa stinnan rass. Ég átti nú vissan sigur um daginn, bara svo ég monti mig smá. Ég er alltaf með peysu á rassinum þegar ég hleyp, aðeins að reyna fela hvað hann skoppar mikið á mér rassinn. Hann nánast rekst í eyrnasneplana. En viti menn, peysan var látin falla. Hvað þýðir það, jú hann er orðin nógu stinnur til að hlaupa peysulaus. Er þetta ekki fróðlegt og þroskandi umræðuefni. Jæja ætla hætta þessu bulli og reyna halda í einhverja smá virðingu. Fæ að vita vonandi á morgunn hvenær stóra stundin rennur upp, nema mér verði haldið volgri áfram. Nei vonum það besta, ég er alveg komin með nóg af bið. Nú vil ég að hlutirnir fari að gerast á öllum sviðum og haaaanannnnúúú. Jæja elskurnar, ætla fara sofa svo ég vakni á æfingu, Elís Viktor er orðin mikið hressari og ætlar að fá að vera hjá afa á meðan mamma fer á æfingu. Afi er í miklu uppáhaldi, þá er nefninlega allt látið eftir manni, ekki leiðinlegt fyrir lítinn 4 ára. Heyri í ykkur á morgunn.

Athugasemdir

[Friðrika Kr. Stefánsdóttir (IP-tala skráð) 8.9.2006 kl. 01:48]

Það hlaut eitthvað að vera. Ég leitaði að þér eins og geðveik í morgun og trúúúði því bara ekki að þú værir ekki þarna...
Kveðja
Friðrika

[Silla Ísfeld, 10.9.2006 kl. 02:29]

Híhíhí já ég get vel trúað því. Að sjá mig ekki á æfingu er eins og það vanti eitt tækið í salinn. Ég var líka spurð af fleirum hvar ég hefði verið. Það er eins og það dragi til tíðinda ef ég mæti ekki á æfingu, af hverju ætli það sé:):):)?